Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Nolíte obduráre corda vestra.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Nolíte obduráre corda vestra.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
Gloria omittitur
Ant. Hódie, si vocem Dómini audiéritis, * Nolíte obduráre corda vestra.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Nie zatwardzajcież serc waszych.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Nie zatwardzajcież serc waszych.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
Chwała pominąć
Ant. Dziś, jeźlibyście głos Pański usłyszeli * Nie zatwardzajcież serc waszych.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Pange, lingua, gloriósi
Prœlium certáminis,
Et super Crucis trophǽo
Dic triúmphum nóbilem,
Quáliter Redémptor orbis
Immolátus vícerit.
De paréntis protoplásti
Fraude Factor cóndolens,
Quando pomi noxiális
Morsu in mortem córruit,
Ipse lignum tunc notávit,
Damna ligni ut sólveret.
Hoc opus nostræ salútis
Ordo depopóscerat,
Multifórmis proditóris
Ars ut artem fálleret,
Et medélam ferret inde,
Hostis unde lǽserat.
Quando venit ergo sacri
Plenitúdo témporis,
Missus est ab arce Patris
Natus, orbis Cónditor,
Atque ventre virgináli
Carne amíctus pródiit.
Vagit infans inter arcta
Cónditus præsépia:
Membra pannis involúta
Virgo Mater álligat:
Et manus, pedésque, et crura
Stricta cingit fáscia.
Glória, et honor Deo
Usqueqáque Altíssimo,
Una Patri, Filióque;
Inclyto Paráclito:
Cui laus est et potéstas,
Per ætérna sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Opiewaj, języku
Zwycięstwo chwalebnej walki
I o znaku Krzyża
Śpiewaj wzniosłą pieśń triumfu:
Jak to Odkupiciel świata
Zwyciężył ofiarowany.
Współbolejąc nad przestępstwem
Pierwszego rodzica,
Gdy zjedzeniem zgubnego jabłka
Pogrążył się w śmierci,
Stwórca sam wówczas wyznaczył drzewo,
By znieść szkodę wyrządzoną przez drzewo.
Tego dzieła wymagał
Porządek naszego zbawienia:
By fortel podszedł fortel
Zmiennego zdrajcy
I pomoc przyniósł stąd,
Skąd zaszkodził wróg.
Kiedy zatem przyszło
Wypełnienie czasu świętego,
Posłany został ze stolicy Ojca
Syn, Stwórca świata,
I z żywota panieńskiego
Wystąpił okryty ciałem.
Płacze dziecię,
Złożone w ciasnym żłóbku:
Członki, pieluszkami okryte,
Wiąże Matka Dziewica
I ręce oraz nogi Boże
Starannie owija opaską.
Bezustanna chwała niechaj będzie
Błogosławionej Trójcy,
Równa Ojcu i Synowi,
Takaż cześć Pocieszycielowi:
Jednego i Troistego imię
Niechaj wysławia wszechświat.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Dóminus de cælo * prospéxit super fílios hóminum.
Psalmus 13 [1]
13:1 Dixit insípiens in corde suo: * non est Deus.
13:1 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:2 Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
13:3 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:3 Sepúlcrum patens est guttur eórum: linguis suis dolóse agébant * venénum áspidum sub lábiis eórum.
13:3 Quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est: * velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem.
13:3 Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt: * non est timor Dei ante óculos eórum.
13:4 Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam sicut escam panis?
13:5 Dóminum non invocavérunt, * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
13:6 Quóniam Dóminus in generatióne iusta est, consílium ínopis confudístis: * quóniam Dóminus spes eius est.
13:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum avérterit Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Iacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Pan z nieba * pojrzał na syny człowiecze.
Psalm 13 [1]
13:1 Rzekł głupi w sercu swoim: * Nie masz Boga.
13:1 Zepsuli się i obrzydliwymi się stali w czynach swoich, * nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego.
13:2 Pan z nieba spojrzał na synów człowieczych, * aby zobaczyć, czy jest kto rozumny albo szukający Boga.
13:3 Wszyscy odstąpili, razem stali się nieużytecznymi. * Nie masz, kto by dobrze czynił, nie masz ani jednego.
13:3 Grobem otwartym jest gardło ich: językami swymi zdradliwie sobie poczynali: * jad żmijowy pod ich wargami.
13:3 Usta ich pełne są złorzeczenia i gorzkości: * prędkie ich nogi na wylanie krwi.
13:3 Zniszczenie i nieszczęście na drogach ich, a drogi pokoju nie poznali: * nie masz bojaźni Bożej przed oczami ich.
13:4 Czyż nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, * którzy pożerają lud mój, jak kęs chleba?
13:5 Pana nie wzywali, * tam drżeli ze strachu, gdzie nie było strachu.
13:6 Albowiem Pan jest w rodzie sprawiedliwym: zamiary ubogiego wyszydziliście, * iż Pan jest nadzieją jego.
13:7 Któż da z Syjonu zbawienie Izraela? * Gdy odwróci Pan niewolę ludu swego, rozweseli się Jakub i rozraduje się Izrael.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan z nieba pojrzał na syny człowiecze.
|
Ant. Qui operátur iustítiam * requiéscet in monte sancto tuo, Dómine.
Psalmus 14 [2]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur iustítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu eius malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:5 Qui iurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui operátur iustítiam requiéscet in monte sancto tuo, Dómine.
|
Ant. Kto czyni sprawiedliwość * odpocznie na górze twojéj świętéj, Panie.
Psalm 14 [2]
14:1 Panie, któż będzie mieszkał w przybytku Twoim, * albo kto odpocznie na górze Twojej świętej?
14:2 Ten, kto chodzi bez zmazy * i czyni sprawiedliwość.
14:3 Kto mówi prawdę w sercu swoim, * kto nie czyni zdrady językiem swoim:
14:3 I nie uczynił bliźniemu swemu złego, * i nie cierpiał potwarzy na bliźnich swoich.
14:4 Za nic miany jest w oczach jego złośliwy, * a bojących się Pana wysławia.
14:5 Kto przysięga bliźniemu swemu, a nie oszukuje, * kto pieniędzy swych nie dał na lichwę i darów przeciw niewinnym nie przyjmuje.
14:5 Kto to czyni, * nie będzie poruszony na wieki!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kto czyni sprawiedliwość odpocznie na górze twojéj świętéj, Panie.
|
Ant. Inclína, Dómine, * aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
Psalmus 16 [3]
16:1 Exáudi, Dómine, iustítiam meam: * inténde deprecatiónem meam.
16:1 Áuribus pércipe oratiónem meam, * non in lábiis dolósis.
16:2 De vultu tuo iudícium meum pródeat: * óculi tui vídeant æquitátes.
16:3 Probásti cor meum, et visitásti nocte: * igne me examinásti, et non est invénta in me iníquitas.
16:4 Ut non loquátur os meum ópera hóminum: * propter verba labiórum tuórum ego custodívi vias duras.
16:5 Pérfice gressus meos in sémitis tuis: * ut non moveántur vestígia mea.
16:6 Ego clamávi, quóniam exaudísti me, Deus: * inclína aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
16:7 Mirífica misericórdias tuas, * qui salvos facis sperántes in te.
16:8 A resisténtibus déxteræ tuæ custódi me, * ut pupíllam óculi.
16:9 Sub umbra alárum tuárum prótege me: * a fácie impiórum qui me afflixérunt.
16:10 Inimíci mei ánimam meam circumdedérunt, ádipem suum conclusérunt: * os eórum locútum est supérbiam.
16:11 Proiciéntes me nunc circumdedérunt me: * óculos suos statuérunt declináre in terram.
16:12 Suscepérunt me sicut leo parátus ad prædam: * et sicut cátulus leónis hábitans in ábditis.
16:13 Exsúrge, Dómine, prǽveni eum, et supplánta eum: * éripe ánimam meam ab ímpio, frámeam tuam ab inimícis manus tuæ.
16:14 Dómine, a paucis de terra dívide eos in vita eórum: * de abscónditis tuis adimplétus est venter eórum.
16:14 Saturáti sunt fíliis: * et dimisérunt relíquias suas párvulis suis.
16:15 Ego autem in iustítia apparébo conspéctui tuo: * satiábor cum apparúerit glória tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Inclína, Dómine, aurem tuam mihi, et exáudi verba mea.
|
Ant. Nakłoń, Panie, * mi ucha twego, a wysłuchaj słowa moje.
Psalm 16 [3]
16:1 Wysłuchaj, Panie, sprawiedliwości mojej, * zważ pilnie na prośbę moją.
16:1 Przyjmij w uszy modlitwę moją * z ust niezdradliwych.
16:2 Od oblicza Twego sąd o mnie wynijdzie, * oczy Twe niech dojrzą prawość.
16:3 Wypróbowałeś serce me i nawiedziłeś w nocy: * doświadczyłeś mię ogniem, a nie znalazła się we mnie nieprawość.
16:4 Aby nie mówiły usta moje o uczynkach ludzkich: * dla słów ust Twoich jam przestrzegał dróg twardych.
16:5 Umocnij kroki moje na ścieżkach Twoich, * aby się nie chwiały stopy moje.
16:6 Ja wołałem, gdyż mnie wysłuchałeś, Boże, * nakłoń mi ucha Twego i wysłuchaj słów moich.
16:7 Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, * Ty, który zbawiasz nadzieję mających w Tobie.
16:8 Od sprzeciwiających się prawicy Twojej strzeż mnie * jak źrenicy oka.
16:9 Pod cieniem skrzydeł Twoich schroń mię: * od oblicza niezbożnych, którzy mię utrapili.
16:10 Nieprzyjaciele moi duszę moją ogarnęli, tłustość swoją zawarli, * usta ich mówiły zuchwale.
16:11 Chcąc mię wyrzucić, teraz mię otoczyli, * oczy swe nastawili, by obalić na ziemię.
16:12 Czekali na mnie jak lew żądny łupu * i jak szczenię lwie, mieszkające w jamie.
16:13 Powstań, Panie, uprzedź go i powal go, * wyrwij duszę moją od niezbożnego, miecz Twój od nieprzyjaciół ręki Twojej.
16:14 Panie, odłącz ich od trochy ludzi z ziemi za żywota ich, * ze skrytych rzeczy Twoich napełniony jest brzuch ich.
16:14 Nasyceni są synami * i ostatki swoje zostawili małym dzieciom swoim.
16:15 A ja w sprawiedliwości pokażę się przed obliczem Twoim: * nasycony będę, gdy się ukaże chwała Twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nakłoń, Panie, mi ucha twego, a wysłuchaj słowa moje.
|
Ant. Díligam te, * Dómine, virtus mea.
Psalmus 17(2-16) [4]
17:2 Díligam te, Dómine, fortitúdo mea: * Dóminus firmaméntum meum, et refúgium meum, et liberátor meus.
17:3 Deus meus adiútor meus, * et sperábo in eum.
17:3 Protéctor meus, et cornu salútis meæ, * et suscéptor meus.
17:4 Laudans invocábo Dóminum: * et ab inimícis meis salvus ero.
17:5 Circumdedérunt me dolóres mortis: * et torréntes iniquitátis conturbavérunt me.
17:6 Dolóres inférni circumdedérunt me: * præoccupavérunt me láquei mortis.
17:7 In tribulatióne mea invocávi Dóminum, * et ad Deum meum clamávi.
17:7 Et exaudívit de templo sancto suo vocem meam: * et clamor meus in conspéctu eius, introívit in aures eius.
17:8 Commóta est, et contrémuit terra: * fundaménta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt, quóniam irátus est eis.
17:9 Ascéndit fumus in ira eius: et ignis a fácie eius exársit: * carbónes succénsi sunt ab eo.
17:10 Inclinávit cælos, et descéndit: * et calígo sub pédibus eius.
17:11 Et ascéndit super Chérubim, et volávit: * volávit super pennas ventórum.
17:12 Et pósuit ténebras latíbulum suum, in circúitu eius tabernáculum eius: * tenebrósa aqua in núbibus áëris.
17:13 Præ fulgóre in conspéctu eius nubes transiérunt, * grando et carbónes ignis.
17:14 Et intónuit de cælo Dóminus, et Altíssimus dedit vocem suam: * grando et carbónes ignis.
17:15 Et misit sagíttas suas, et dissipávit eos: * fúlgura multiplicávit, et conturbávit eos.
17:16 Et apparuérunt fontes aquárum, * et reveláta sunt fundaménta orbis terrárum:
17:16 Ab increpatióne tua, Dómine, * ab inspiratióne spíritus iræ tuæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Díligam te, Dómine, virtus mea.
|
Ant. Będę cię miłował, * Panie, mocy moja. ‡
Psalm 17(2-16) [4]
17:2 Będę Cię miłował, Panie, mocy moja: * ‡ Pan twierdza moja i ucieczka moja, i wybawiciel mój.
17:3 Bóg mój wspomożyciel mój, * i w Nim będę miał nadzieję.
17:3 Ochrona moja i róg zbawienia mego, * i obrońca mój.
17:4 Chwaląc będę wzywał Pana, * i będę wybawiony od nieprzyjaciół moich.
17:5 Ogarnęły mię boleści śmierci * i strumienie nieprawości zatrwożyły mię.
17:6 Boleści otchłani otoczyły mię, * pochwyciły mię sidła śmierci.
17:7 W utrapieniu moim wzywałem Pana * i wołałem do Boga mojego.
17:7 I wysłuchał z kościoła swego świętego głos mój, * i wołanie moje przed obliczem Jego weszło w uszy Jego.
17:8 Wzruszyła się i zadrżała ziemia, * fundamenty gór zatrwożyły się i poruszyły się, gdyż się rozgniewał na nie.
17:9 Podniósł się w górę dym w gniewie Jego, i ogień się zapalił od oblicza Jego, * węgle się rozpaliły od Niego.
17:10 Skłonił niebiosa i zstąpił, * a mgła pod nogami Jego.
17:11 I wstąpił na cherubiny, i leciał, * leciał na skrzydłach wiatru.
17:12 I uczynił ciemność kryjówką swoją, wokoło Niego namiot Jego: * ciemna woda w obłokach powietrznych.
17:13 Przed blaskiem w oczach Jego rozeszły się obłoki, * grad i węgle ogniste.
17:14 I zagrzmiał Pan z nieba, a Najwyższy głos swój wypuścił: * grad i węgle ogniste.
17:15 I wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, * rozmnożył błyskawice i strwożył ich.
17:16 I ukazały się źródła wód, * i odkryły się fundamenty okręgu ziemi:
17:16 Od gromienia Twego, Panie, * od tchnienia ducha gniewu Twego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Będę cię miłował, Panie, mocy moja.
|
Ant. Retríbuet mihi Dóminus * secúndum iustítiam meam.
Psalmus 17(17-35) [5]
17:17 Misit de summo, et accépit me: * et assúmpsit me de aquis multis.
17:18 Erípuit me de inimícis meis fortíssimis, et ab his qui odérunt me: * quóniam confortáti sunt super me.
17:19 Prævenérunt me in die afflictiónis meæ: * et factus est Dóminus protéctor meus.
17:20 Et edúxit me in latitúdinem: * salvum me fecit, quóniam vóluit me.
17:21 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum retríbuet mihi:
17:22 Quia custodívi vias Dómini, * nec ímpie gessi a Deo meo.
17:23 Quóniam ómnia iudícia eius in conspéctu meo: * et iustítias eius non répuli a me.
17:24 Et ero immaculátus cum eo: * et observábo me ab iniquitáte mea.
17:25 Et retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam: * et secúndum puritátem mánuum meárum in conspéctu oculórum eius.
17:26 Cum sancto sanctus eris, * et cum viro innocénte ínnocens eris:
17:27 Et cum elécto eléctus eris: * et cum pervérso pervertéris.
17:28 Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies: * et óculos superbórum humiliábis.
17:29 Quóniam tu illúminas lucérnam meam, Dómine: * Deus meus, illúmina ténebras meas.
17:30 Quóniam in te erípiar a tentatióne, * et in Deo meo transgrédiar murum.
17:31 Deus meus, impollúta via eius: elóquia Dómini igne examináta: * protéctor est ómnium sperántium in se.
17:32 Quóniam quis Deus præter Dóminum? * aut quis Deus præter Deum nostrum?
17:33 Deus, qui præcínxit me virtúte: * et pósuit immaculátam viam meam.
17:34 Qui perfécit pedes meos tamquam cervórum, * et super excélsa státuens me.
17:35 Qui docet manus meas ad prǽlium: * et posuísti, ut arcum ǽreum, brácchia mea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Retríbuet mihi Dóminus secúndum iustítiam meam.
|
Ant. Odda mi Pan * według sprawiedliwości mojéj.
Psalm 17(17-35) [5]
17:17 Spuścił z wysokości i chwycił mię, * i wydobył mię z wód wielkich.
17:18 Wyrwał mię od nieprzyjaciół moich bardzo mocnych i od tych, którzy mię w nienawiści mieli, * albowiem wzmocnili się nade mną.
17:19 Uprzedzili mię w dzień utrapienia mego, * a Pan stał się obrońcą moim.
17:20 I wywiódł mię na miejsce przestronne, * zbawił mię, ponieważ chciał mi dobrze.
17:21 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej, * i według czystości rąk moich odda mi:
17:22 Albowiem strzegłem dróg Pańskich * i nie czyniłem niezbożnie przeciw Bogu memu.
17:23 Bo wszystkie sądy Jego są przed obliczem moim, * a sprawiedliwości Jego nie odrzuciłem od siebie.
17:24 I będę nieskalany z Nim, * i będę się strzegł nieprawości mojej.
17:25 I odda mi Pan według sprawiedliwości mojej * i według czystości rąk moich przed oczyma Jego.
17:26 Z świętym święty będziesz, * a z mężem niewinnym niewinny będziesz.
17:27 I z wybranym wybrany będziesz, * a z przewrotnym przewrotny się staniesz.
17:28 Bo Ty lud uniżony zbawisz, * a oczy pysznych poniżysz.
17:29 Bo Ty rozświecasz pochodnię moją, Panie: * Boże mój, oświeć ciemności moje.
17:30 Albowiem przez Ciebie będę wyrwany z pokusy, * a w Bogu moim przestąpię mur.
17:31 Bóg mój, niezmazana droga Jego: słowa Pańskie ogniem wypróbowane: * obrońcą jest wszystkich mających nadzieję w Nim.
17:32 Bo któż jest Bogiem oprócz Pana, * albo kto Bogiem oprócz Boga naszego?
17:33 Bóg, który mię opasał mocą * i uczynił nieskalaną drogę moją.
17:34 Który krzepkimi uczynił nogi moje jak jeleni, * i na wyżynach postawił mię.
17:35 Który uczy ręce moje do boju, * i uczyniłeś jak łuk miedziany ramiona moje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Odda mi Pan według sprawiedliwości mojéj.
|
Ant. Vivit Dóminus * et benedíctus Deus salútis meæ.
Psalmus 17(36-51) [6]
17:36 Et dedísti mihi protectiónem salútis tuæ: * et déxtera tua suscépit me:
17:36 Et disciplína tua corréxit me in finem: * et disciplína tua ipsa me docébit.
17:37 Dilatásti gressus meos subtus me: * et non sunt infirmáta vestígia mea:
17:38 Pérsequar inimícos meos et comprehéndam illos: * et non convértar, donec defíciant.
17:39 Confríngam illos, nec póterunt stare: * cadent subtus pedes meos.
17:40 Et præcinxísti me virtúte ad bellum: * et supplantásti insurgéntes in me subtus me.
17:41 Et inimícos meos dedísti mihi dorsum, * et odiéntes me disperdidísti.
17:42 Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret ad Dóminum: * nec exaudívit eos.
17:43 Et commínuam illos, ut púlverem ante fáciem venti: * ut lutum plateárum delébo eos.
17:44 Erípies me de contradictiónibus pópuli: * constítues me in caput géntium.
17:45 Pópulus quem non cognóvi servívit mihi: * in audítu auris obedívit mihi.
17:46 Fílii aliéni mentíti sunt mihi, * fílii aliéni inveteráti sunt, et claudicavérunt a sémitis suis.
17:47 Vivit Dóminus, et benedíctus Deus meus: * et exaltétur Deus salútis meæ.
17:48 Deus, qui das vindíctas mihi, et subdis pópulos sub me: * liberátor meus de inimícis meis iracúndis.
17:49 Et ab insurgéntibus in me exaltábis me: * a viro iníquo erípies me.
17:50 Proptérea confitébor tibi in natiónibus, Dómine: * et nómini tuo psalmum dicam.
17:51 Magníficans salútes Regis eius, et fáciens misericórdiam Christo suo David: * et sémini eius usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vivit Dóminus et benedíctus Deus salútis meæ.
|
Ant. Żywie Pan, * i błogosławiony Bóg mój.
Psalm 17(36-51) [6]
17:36 I dałeś mi obronę zbawienia Twego, * a prawica Twoja podparła mię.
17:36 I nauka Twoja ćwiczyła mię do końca, * i nauka Twoja, ta mię nauczy.
17:37 Rozszerzyłeś kroki moje pode mną, * i nie osłabły nogi moje:
17:38 Będę gonił nieprzyjaciół moich i pojmam ich, * i nie wrócę się, aż ich nie stanie.
17:39 Połamię ich, i nie będą mogli stać, * upadną pod nogi moje.
17:40 I opasałeś mię mocą na wojnę, * i powstających przeciwko mnie ugiąłeś pode mnie.
17:41 I nieprzyjaciół moich zmusiłeś do odwrotu, * i nienawidzących mnie wytraciłeś.
17:42 Wołali, a nie było, kto by wybawił: * [wołali] do Pana, a nie wysłuchał ich.
17:43 I skruszę ich jak proch przed wiatrem, * jako błoto na ulicy wygładzę ich.
17:44 Wyrwiesz mię z zatargów ludu, * ustanowisz mię głową narodów.
17:45 Lud, którego nie znałem, służył mi, * na pierwszą wieść był mi posłuszny.
17:46 Synowie obcy schlebiali mi, * synowie obcy zestarzeli się i kulejąc odciągali od dróg swoich.
17:47 Żyje Pan, i błogosławiony Bóg mój: * i niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
17:48 Boże, który mi dajesz pomstę i poddajesz pode mnie narody: * wybawicielu mój od nieprzyjaciół moich gniewliwych.
17:49 I nad powstających przeciw mnie wywyższasz mię, * od męża niesprawiedliwego wyrywasz mię.
17:50 Przeto będę Cię wysławiał między narodami, Panie, * a imieniu Twemu pieśń zaśpiewam.
17:51 Wielkim czynisz wybawienie króla swego i okazujesz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi * i potomstwu jego aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Żywie Pan, i błogosławiony Bóg mój.
|
Ant. Exáudiat te * Dóminus in die tribulatiónis. ‡
Psalmus 19 [7]
19:2 Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis: * ‡ prótegat te nomen Dei Iacob.
19:3 Mittat tibi auxílium de sancto: * et de Sion tueátur te.
19:4 Memor sit omnis sacrifícii tui: * et holocáustum tuum pingue fiat.
19:5 Tríbuat tibi secúndum cor tuum: * et omne consílium tuum confírmet.
19:6 Lætábimur in salutári tuo: * et in nómine Dei nostri magnificábimur.
19:7 Ímpleat Dóminus omnes petitiónes tuas: * nunc cognóvi quóniam salvum fecit Dóminus Christum suum.
19:7 Exáudiet illum de cælo sancto suo: * in potentátibus salus déxteræ eius.
19:8 Hi in cúrribus, et hi in equis: * nos autem in nómine Dómini, Dei nostri invocábimus.
19:9 Ipsi obligáti sunt, et cecidérunt: * nos autem surréximus et erécti sumus.
19:10 Dómine, salvum fac regem: * et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exáudiat te Dóminus in die tribulatiónis.
|
Ant. Niechaj cię wysłucha Pan * w dzień utrapienia. ‡
Psalm 19 [7]
19:2 Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia, * ‡ niechaj cię obroni imię Boga Jakuba.
19:3 Niech ci ześle pomoc z świątyni, * a z Syjonu niech cię broni.
19:4 Niech pomni na wszelką ofiarę twoją, * a całopalenie twoje niech tłuste będzie.
19:5 Niech ci da według serca twego * i wszelkie zamysły twe niech potwierdzi.
19:6 Uweselimy się zbawieniem twoim, * a imieniem Boga naszego chlubić się będziemy.
19:7 Niech wypełni Pan wszystkie prośby twoje: * teraz poznałem, iż Pan zbawił pomazańca swego.
19:7 Wysłucha go z nieba świętego swego, * zbawienie prawicy jego w czynach potężnych.
19:8 Jedni w wozach, a drudzy w koniach ufają, * ale my imienia Pana, Boga naszego, wzywać będziemy.
19:9 Oni powiązani są i polegli, * a myśmy powstali i podnieśli się.
19:10 Panie, zbaw króla * i wysłuchaj nas w dzień, w który cię wzywać będziemy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niechaj cię wysłucha Pan w dzień utrapienia.
|
Ant. Dómine, * in virtúte tua lætábitur rex. ‡
Psalmus 20 [8]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * ‡ et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis eius tribuísti ei: * et voluntáte labiórum eius non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite eius corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória eius in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, in virtúte tua lætábitur rex.
|
Ant. Panie, * w mocy twojéj rozweseli się król.
Psalm 20 [8]
20:2 Panie, z mocy Twojej weseli się król * i zbawieniem Twoim raduje się wielce.
20:3 Żądanie serca jego wypełniłeś mu, * a woli ust jego nie zawiodłeś.
20:4 Bo go uprzedziłeś błogosławieństwami słodkości, * włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
20:5 O życie prosił Cię, * i dałeś mu długość dni na wieki i na wieki wieków.
20:6 Wielka jest chwała jego w zbawieniu Twoim, * sławę i wielką ozdobę nań wkładasz.
20:7 Albowiem czynisz go błogosławieństwem na wieki wieków, * uweselasz go radością przed obliczem Twoim.
20:8 Bo król nadzieję ma w Panu, * a przez miłosierdzie Najwyższego nie będzie poruszony.
20:9 Niech dosięgnie ręka Twoja wszystkich nieprzyjaciół Twoich, * prawica Twa niech znajdzie wszystkich, którzy Cię nienawidzą.
20:10 Uczynisz ich jak piec ognisty czasu oblicza Twego: * Pan w gniewie swoim zatrwoży ich, i pożre ich ogień.
20:11 Owoc ich z ziemi wygubisz, * a potomstwo ich z synów ludzkich.
20:12 Albowiem zwrócili przeciw Tobie złość, * obmyślili plany, których nie mogli wykonać.
20:13 Albowiem zmusisz ich do ucieczki, * a tym, którzy Ci pozostają, mierzysz w ich twarze.
20:14 Podnieś się Panie, w mocy Twojej, * będziemy opiewać i wysławiać Twoje męstwo.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, w mocy twojéj rozweseli się król.
|
Ant. Exaltábo te, * Dómine, quóniam suscepísti me. ‡
Psalmus 29 [9]
29:2 Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me: * ‡ nec delectásti inimícos meos super me.
29:3 Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.
29:4 Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam: * salvásti me a descendéntibus in lacum.
29:5 Psállite Dómino, sancti eius: * et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
29:6 Quóniam ira in indignatióne eius: * et vita in voluntáte eius.
29:6 Ad vésperum demorábitur fletus: * et ad matutínum lætítia.
29:7 Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.
29:8 Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.
29:8 Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.
29:9 Ad te, Dómine, clamábo: * et ad Deum meum deprecábor.
29:10 Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?
29:10 Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?
29:11 Audívit Dóminus, et misértus est mei: * Dóminus factus est adiútor meus.
29:12 Convertísti planctum meum in gáudium mihi: * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
29:13 Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar: * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me.
|
Ant. Wywyższać cię będę, * Panie, żeś mię przyjął.
Psalm 29 [9]
29:2 Wysławiać Cię będę, Panie, żeś mię przyjął, * a nie dał pociechy nieprzyjaciołom moim ze mnie.
29:3 Panie, Boże mój, wołałem do Ciebie * i uzdrowiłeś mię.
29:4 Panie, wywiodłeś z otchłani duszę moją, * wybawiłeś mię spośród zstępujących do grobu.
29:5 Śpiewajcie Panu święci Jego * i wysławiajcie pamiątkę świętości Jego.
29:6 Bo gniew jest w zapalczywości Jego, * a życie w upodobaniu Jego.
29:6 Z wieczora gości płacz, * a z rana wesele.
29:7 A ja rzekłem w dostatku moim: * Nie będę poruszony na wieki.
29:8 Panie, według woli Twojej * dodałeś mocy ozdobie mojej.
29:8 Odwróciłeś oblicze swe ode mnie * i stałem się zatrwożony.
29:9 Do Ciebie, Panie, wołać będę * i do Boga mego modlić się będę.
29:10 Cóż za pożytek z krwi mojej, * gdy zstępuję do skażenia?
29:10 Czyż proch sławić Cię będzie, * albo opowiadać będzie prawdę Twoją?
29:11 Usłyszał Pan i zmiłował się nade mną, * Pan się stał pomocnikiem moim.
29:12 Odmieniłeś mi płacz mój w wesele, * zdarłeś wór mój, a oblokłeś mię w wesele:
29:13 Aby Tobie śpiewała chwała moja i bym się nie smucił. * Panie, Boże mój, na wieki wysławiać Cię będę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Wywyższać cię będę, Panie, żeś mię przyjął.
|
℣. Érue a frámea, Deus, ánimam meam.
℟. Et de manu canis únicam meam.
|
℣. Wyrwij od miecza, Boże, duszę moję.
℟. A z ręki psiéj jedynaczkę moję.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Ioánnem
Ioannes 12:1-9
Ante sex dies Paschæ venit Iesus Bethániam, ubi Lázarus fúerat mórtuus, quem suscitávit Iesus. Et réliqua.
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Tractus 50 in Ioann., post initium
Ne putárent hómines phantásma esse factum, quia mórtuus resurréxit, Lázarus unus erat ex recumbéntibus: vivébat, loquebátur, epulabátur, véritas ostendebátur, infidélitas Iudæórum confundebátur. Discumbébat ergo Iesus cum Lázaro, et céteris: ministrábat Martha, una ex soróribus Lázari. María vero, áltera soror Lázari, accépit libram unguénti nardi pístici pretiósi, et unxit pedes Iesu, et extérsit capíllis suis pedes eius, et domus impléta est ex odóre unguénti. Factum audívimus: mystérium requirámus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Viri ímpii dixérunt: Opprimámus virum iustum iniúste, et deglutiámus eum tamquam inférnus vivum: auferámus memóriam illíus de terra: et de spóliis eius sortem mittámus inter nos: ipsi enim homicídæ thesaurizavérunt sibi mala.
* Insipiéntes et malígni odérunt sapiéntiam: et rei facti sunt in cogitatiónibus suis.
℣. Hæc cogitavérunt, et erravérunt: et excæcávit illos malítia eórum.
℟. Insipiéntes et malígni odérunt sapiéntiam: et rei facti sunt in cogitatiónibus suis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 1
Czytanie Ewangelii świętej według Jana
J 12:1-9
Na sześć dni przed Paschą przyszedł Jezus do Betanii, gdzie umarł był Łazarz, którego Jezus wskrzesił. I tak dalej.
Homilia świętego Augustyna, Biskupa
Traktat 50. na Ewangelię wg św. Jana, przy początku
Aby ludzie nie uważali za zjawę tego, który zmartwychwstał, Łazarz był jednym z biesiadników; żył, rozmawiał, spożywał; prawda się objawiła, niewiara Żydów została zawstydzona. Biesiadował więc Pan z Łazarzem i innymi, a usługiwała Marta, jedna z sióstr Łazarza. Maria zaś, druga siostra Łazarza, wzięła funt drogiego olejku spikanardowego, namaściła stopy Jezusa, i otarła włosami swoimi nogi Jego. I napełnił się dom wonią olejku. Słyszeliśmy o tym, co się stało, poszukajmy tajemnicy.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Bezbożnicy rzekli: Udręczmy bez powodu Sprawiedliwego i pochłońmy Go żywcem jak Otchłań; usuńmy pamięć o Nim z ziemi, a o Jego szaty rzućmy los między sobą. Owi zabójcy zgromadzili sobie niegodziwości;
* Nierozumni i źli znienawidzili mądrość i zawinili swymi knowaniami.
℣. Tak pomyśleli i pobłądzili, bo własna złość ich zaślepiła.
℟. Nierozumni i źli znienawidzili mądrość i zawinili swymi knowaniami.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 2
Quæcúmque ánima fidélis vis esse, cum María unge pedes Dómini pretióso unguénto. Unguéntum illud iustítia fuit, ídeo libra fuit: erat autem unguéntum nardi pístici pretiósi. Quod ait, pístici, locum áliquem crédere debémus, unde hoc erat unguéntum pretiósum: nec tamen hoc vacat, et sacraménto óptime cónsonat. Pistis Græce, fides Latíne dícitur. Quærébas operári iustítiam. Iustus ex fide vivit. Unge pedes Iesu bene vivéndo: Domínica sectáre vestígia. Capíllis terge: si habes supérflua, da paupéribus, et Dómini pedes tersísti: capílli enim supérflua córporis vidéntur. Habes quod agas de supérfluis tuis: tibi supérflua sunt, sed Dómini pédibus necessária sunt. Forte in terra Dómini pedes índigent.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Oppróbrium factus sum nimis inimícis meis: vidérunt me, et movérunt cápita sua:
* Adiuva me, Dómine, Deus meus.
℣. Locúti sunt advérsum me lingua dolósa, et sermónibus ódii circumdedérunt me.
℟. Adiuva me, Dómine, Deus meus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 2
Duszo wszelaka! Jeśli chcesz być wierną, namaszczaj z Marią stopy Pana drogim olejkiem. Owym olejkiem była sprawiedliwość, dlatego ważył on funt (gdyż po łacinie „libra” oznacza zarówno ‘funt’, jak i ‘wagę’, symbol sprawiedliwości). Był on zaś cennym olejkiem spikanardowym. Co do owego spikanardu (określonego po łacinie jako „nardus písticus”) to należy przez to rozumieć pochodzenie owego cennego olejku; jednakże owo słowo nie jest bez znaczenia i zawiera głębszą tajemnicę. Wiara po grecku „pistis” się nazywa. Chciałeś wypełnić sprawiedliwość: Sprawiedliwy z wiary żyje. Namaszczaj stopy Jezusa, żyjąc dobrze: idź śladami Pana. Ocieraj włosami: jeśli masz coś zbędnego, daj ubogim, a otarłeś stopy Pana; włosy bowiem zdają się czymś niepotrzebnym dla ciała. Masz sposobność uczynić coś z tym, czego masz w nadmiarze; dla ciebie jest to zbędne, lecz dla stóp Pana konieczne. Może na ziemi nogi Pana są w potrzebie.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Dla moich nieprzyjaciół stałem się wielkim urągowiskiem: widząc Mnie, potrząsają głowami.
* Dopomóż Mi, Panie, mój Boże.
℣. Mówili przeciwko Mnie językiem zdradliwym i osaczyli Mnie mowami pełnymi nienawiści.
℟. Dopomóż Mi, Panie, mój Boże.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 3
De quibus enim, nisi de membris suis in fine dictúrus est: Cum uni ex mínimis meis fecístis, mihi fecístis? Supérflua vestra impendístis: sed pédibus meis obsecúti estis. Domus autem impléta est odóre: mundus implétus est fama bona: nam odor bonus, fama bona est. Qui male vivunt, et Christiáni vocántur, iniúriam Christo fáciunt: de quálibus dictum est, quod per eos nomen Dómini blasphemátur. Si per tales nomen Dei blasphemátur, per bonos nomen Dómini laudátur. Audi Apóstolum: Christi bonus odor sumus, inquit, in omni loco.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nostri.
℟. Deo grátias.
℟. Insurrexérunt in me viri iníqui absque misericórdia, quæsiérunt me interfícere: et non pepercérunt in fáciem meam spúere, et lánceis suis vulneravérunt me: et concússa sunt ómnia ossa mea:
* Ego autem existimábam me tamquam mórtuum super terram.
℣. Effudérunt furórem suum in me: fremuérunt contra me déntibus suis.
℟. Ego autem existimábam me tamquam mórtuum super terram.
Gloria omittitur
℟. Insurrexérunt in me viri iníqui absque misericórdia, quæsiérunt me interfícere: et non pepercérunt in fáciem meam spúere, et lánceis suis vulneravérunt me: et concússa sunt ómnia ossa mea: * Ego autem existimábam me tamquam mórtuum super terram.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 3
O czym bowiem, jeśli nie o swoich członkach Pan przy końcu powie: Coście uczynili jednemu z moich najmniejszych, Mnieście uczynili? Użyliście na coś tego, co wam zbywało, ale stopom moim wyświadczyliście przysługę. A dom napełnił się wonnością. Dobra sława świat przepełniła, dobrą bowiem wonią jest sława dobra. Ci, którzy źle żyją i chrześcijanami się nazywają, zniewagę Chrystusowi wyrządzają. O takich jest powiedziane, iż bluźnią imieniowi Pańskiemu. Gdy oni bluźnią imieniowi Pańskiemu, sprawiedliwi sławią imię Jego. Posłuchaj Apostoła: Jesteśmy – mówi – miłą wonią Chrystusową na każdym miejscu.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Powstali przeciw Mnie niegodziwcy bez miłosierdzia, pragnęli Mnie zgładzić i nie zawahali się opluwać mojej twarzy. Zranili Mnie swymi włóczniami i zadrżały wszystkie moje kości,
* A Ja uznałem siebie za martwego na ziemi.
℣. Wylali gniew swój na Mnie, zgrzytali przeciw Mnie zębami swymi.
℟. A Ja uznałem siebie za martwego na ziemi.
Chwała pominąć
℟. Powstali przeciw Mnie niegodziwcy bez miłosierdzia, pragnęli Mnie zgładzić i nie zawahali się opluwać mojej twarzy. Zranili Mnie swymi włóczniami i zadrżały wszystkie moje kości, * A Ja uznałem siebie za martwego na ziemi.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Da, quǽsumus, omnípotens Deus: ut, qui in tot advérsis ex nostra infirmitáte defícimus; intercedénte unigéniti Fílii tui passióne respirémus:
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Temporału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Daj nam, prosimy Cię, wszechmogący Boże, abyśmy, którzy w tylu przeciwnościach z powodu słabości naszej ustajemy, znaleźć mogli odpocznienie przez przyczynę Męki Syna Twego.
Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|